Kelimelerle iletişim kurarız. Her bir ifademizle kendimizde sonsuz gerçekliğin bazı kısımlarını meydana getiririz.

Zihnimize, kendimize ve hayatımıza tonlarca bilgelik barındıran bilgi katmışızdır. Fakat kendimizi tamamlanmış hissetmeyiz. Daha fazlası olduğunu biliriz aynı zamanda bu kadarının yeterli olup olmayacağını sorgularız. Düşünme ve sorgulama yolculuğumuza kalpten kabullenmeyi barındıran inancımız da eşlik etmeye devam eder. 

İçlerden gelen bir ruhani müzik bedenimizde yankılanmayı sürdürür. Bazen biz onu dinleriz bazen de o bizi dinler. Çocukluğumuz, gençliğimiz ve yetişkinliğimiz birbiriyle konuşsalar bile aynı yolda yürüyemezler. Zaman dilimleri, algılama biçimleri ve farkındalık düzeyleri farklıdır. Zaten aynı olsaydı, dönemlere ayrılmazdı insanların yaşamı. Her birimiz ise ayrı ayrı geçiririz bu dönemleri. Kimisinin her bir evresi birbirine yakınken, kimisinin de her bir evresi birbirinden uzaktır. Bazıları da yetişkin olsa bile çocukluğunu ve gençliğini yetişkinliğinin içinde var etmeye çalışır. Bu bir kabullenişten ziyade var olan haline başkaldırıdır. İnsan kazanamayacağı aynı zamanda kazansa bile gerçek hayatta kaybedeceği böylesine bir mücadelenin içine sürükler kendini. Yanlış mücadelelerden geçmek insanı güçlendirmek yerine yıpratır. Elbet biraz da olsa kazanım elde eder ama ömrü bu mücadelenin gölgesinde tükenmeye devam eder. Ömrün tükendiğini düşünmek insanı uyarır. Ömrün ilerlediğini düşünmekse insanın sürece güven duymasını sağlar. Her iki şekilde algılarsak belki de tek bir hayata sahip olduğumuzu hatırlar ve ona göre yaşarız. 

Bu anlayışı yansıtan benim kendi karşıma ara ara çıkardığım bir söz var. Buna uyarıcı nitelikte bir hatırlatıcı diyebiliriz. 

“Tek Bir Hayata Sahip Olduğunu Hatırla. Elinden Gelenin En İyisini Yap.”

Benim için tek bir hayata sahip olduğunu hatırlamak, bazen fazla düşünmeye, olumsuz duygu ve düşüncelerimin sesinin yükselmesine sebebiyet verebiliyor. Böyle olduğu anda olumsuz duygu ve düşüncelerimin sesini kısarak zaten bu zamana kadar yaptıklarımın takdir edilesi nitelikte olduğunu içtenlikle kabul ediyorum. Çünkü geçmişi değiştiremeyiz. Gelecek için endişelenerek şu anı da yok edemeyiz. Ara sıra bilinçli bir şekilde kendimiz ve hayatımız üzerine düşünerek şu anı layıkıyla yaşamayı tercih etmeliyiz. 

Ben bu anlayışı kabul ederek yaşıyorum.

Peki,

Tek bir hayata sahip olduğunu hatırlamak ve elinden gelenin en iyisini yapmak senin için ne anlam ifade ediyor?